Een basisregister wordt gedefinieerd als "een betrouwbare authentieke bron van informatie die onder de controle staat van een hiervoor aangestelde publieke administratie of organisatie door de overheid". Om een basisregister maximaal te kunnen inzetten worden er een aantal eisen vooropgesteld, zoals het voldoen aan de OSLO-standaarden, de levenscyclus en de historiek.
Dienstverleningsregister past binnen een stelsel van onderling verbonden basisregisters. Dit stelsel vormt het fundament voor een vlotte gegevensuitwisseling- en integratie binnen en buiten de overheid die hergebruik van data stimuleren en dubbele opvraging en registratie vermijden. Zes referentieobjecten treden hierbij steeds op de voorgrond: personen, ondernemingen, percelen, gebouwen, adressen en de kaart.